Τι είναι η αλωπεκία;

Η αλωπεκία είναι ο γενικός ιατρικός όρος που χρησιμοποιείται για κάθε τύπο τριχόπτωσης. Ο πιο κοινός τύπος αλωπεκίας είναι η ανδρογενετική αλωπεκία, επίσης γνωστή ως γενετική αραίωση. Εμφανίζεται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες με το πέρας της ηλικίας. Ωστόσο, υπάρχουν ποικίλες άλλες αιτίες αλωπεκίας, επομένως εάν αντιμετωπίζετε οποιοδήποτε είδος αραίωσης μαλλιών, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν πιστοποιημένο δερματολόγο. Οι δερματολόγοι ειδικεύονται σε παθήσεις των μαλλιών, του δέρματος και των νυχιών και μπορούν να διαγνώσουν και να θεραπεύσουν κατάλληλα την πάθηση. Ευτυχώς, οι περισσότεροι τύποι αλωπεκίας είναι θεραπεύσιμοι – ειδικά αν αντιμετωπιστούν έγκαιρα.

Τι είδη αλωπεκίας υπάρχουν;

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με τη γενετική αραίωση μέσω προσωπικής εμπειρίας όταν βλέπουν τα μαλλιά κάποιου μέλους της οικογένειάς τους να αραιώνουν σιγά-σιγά με το πέρας της ηλικίας. Υπάρχουν, ωστόσο, πολλοί άλλοι τύποι τριχόπτωσης για τους οποίους οι άνθρωποι δεν είναι ιδιαίτερα ενημερωμένοι. Για παράδειγμα, υπάρχει ένας τύπος αυτοάνοσης τριχόπτωσης που ονομάζεται «γυροειδής αλωπεκία» όπου τα προστατευτικά ανοσοκύτταρα του ίδιου του σώματος αρχίζουν να επιτίθενται στους θύλακες των τριχών. Στην περίπτωση της γυροειδούς αλωπεκίας, η τριχόπτωση εμφανίζεται ως εντοπισμένες κηλίδες φαλάκρας που ανταποκρίνονται αρκετά καλά στις ενέσεις κορτιζόνης. Μερικές φορές, η πάθηση μπορεί να είναι τόσο εκτεταμένη που περιλαμβάνει όλες τις τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής, του προσώπου και του σώματος. Υπάρχουν επίσης ουλώδεις τύποι τριχόπτωσης όπου το τριχωτό της κεφαλής φλεγμαίνει και σιγά-σιγά τα θυλάκια της τρίχας προσβάλλονται. Αυτή η διαδικασία μπορεί να οδηγήσει σε ουλές του ωοθυλακίου και απώλεια της ικανότητας ανάπτυξης μαλλιών. Αυτοί οι τύποι τριχόπτωσης είναι λιγότερο συνηθισμένοι και επομένως το ευρύ κοινό δεν είναι εξοικιωμένο. Η απώλεια μαλλιών που σχετίζεται με το στρες περιλαμβάνει μια περίοδο έντονης πτώσης ως απόκριση σε έναν υποκείμενο στρεσογόνο παράγοντα (φαρμακευτική αγωγή, αλλαγή βάρους, ορμονική ανισορροπία, συναισθηματικό στρες). Είναι εξ’ ολοκλήρου θεραπεύσιμο μόλις αφαιρεθεί ο παράγοντας του διεγερτικού στρες, αλλά μπορεί να χρειαστούν έως και 1-2 χρόνια για να επανέλθει ο όγκος των μαλλιών στο φυσιολογικό.

Τι προκαλεί την αλωπεκία;

Υπάρχουν τόσο πρωτογενείς όσο και δευτερογενείς αιτίες για την τριχόπτωση. Η κύρια αιτία της τριχόπτωσης αφορά μια ασθένεια που δημιουργεί πρόβλημα στο θύλακα ή στο τριχωτό της κεφαλής και οδηγεί σε προοδευτική αραίωση. Αυτή μπορεί να είναι γυροειδής αλωπεκία, ανδρογενετική (γενετική λέπτυνση), ουλώδης αλωπεκία. Ένας δευτερεύων τύπος τριχόπτωσης συμβαίνει όταν η ασθένεια υπάρχει αλλού στο σώμα, όπως μια διαταραχή του θυρεοειδούς ή μια φαρμακευτική αντίδραση, και η ασθένεια οδηγεί σε αραίωση ή αποβολή. Υπάρχουν πολλές αιτίες δευτερογενούς τριχόπτωσης – όπως συστηματική νόσος, φάρμακα και ακραίο στρες. Η θεραπεία της πρωτοπαθούς κατάστασης (για παράδειγμα, η διόρθωση των ανωμαλιών των θυρεοειδικών ορμονών) συχνά οδηγεί σε βελτίωση ή επίλυση της τριχόπτωσης. Σε γενικές γραμμές, η πρωτοπαθής τριχόπτωση εμφανίζεται με μοτίβο ή είναι εντοπισμένη. Η δευτερογενής τριχόπτωση τείνει να είναι πιο διάχυτη.

Πόσο συχνή είναι η αλωπεκία;

Η γενετική τριχόπτωση είναι συχνή, καθώς αφορά περίπου το 50% των μεσήλικων ανδρών και το 25% των μεσήλικων γυναικών. Τα ποσοστά αυτά βέβαια αυξάνονται με την ηλικία. Η γυροειδής αλωπεκία, η αυτοάνοση νόσος , εμφανίζεται περίπου στο 2% του πληθυσμού.

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η αλωπεκία; Υπάρχουν τρόποι πρόληψης;

Κάθε κατηγορία αλωπεκίας έχει ξεχωριστή θεραπεία. Η ανδρογενετική (γενετική) αραίωση αντιμετωπίζεται συχνά με συνδυασμό φαρμάκων ή/και χειρουργικής επέμβασης. Φάρμακα, όπως η από του στόματος φιναστερίδη ή η τοπική μινοξιδίλη, χρησιμοποιούνται για την αναγέννηση των μαλλιών που έχουν χαθεί και για την πρόληψη περαιτέρω αραίωσης και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στα αρχικά στάδια της φαλάκρας. Εάν ο ασθενής αντιμετωπίζει πιο εκτεταμένη τριχόπτωση, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής αποκατάστασης μαλλιών. Η αυτοάνοση γυροειδής αλωπεκία συχνά αντιμετωπίζεται με τοπικά ή/και ενέσιμα στεροειδή για να ηρεμήσει την υποκείμενη αυτοάνοση επίθεση στους θύλακες των τριχών. Η ουλωτική αλωπεκία συχνά απαιτεί δια του στόματος αντιβιοτικά και τοπικά στεροειδή. Η ανεξέλεγκτη φλεγμονή κάτω από το τριχωτό της κεφαλής μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση λείων ουλωδών ωοθυλακίων που δεν μπορούν πλέον να αναπτυχθούν τρίχες. Αντίθετα, η εκροή τελογόνου, η οποία είναι μια περίοδος έντονης αποβολής ως απόκριση σε έναν υποκείμενο στρεσογόνο παράγοντα, υποχωρεί χωρίς συνταγογραφούμενες θεραπείες. Η κατάσταση είναι αναστρέψιμη με την επίλυση του διεγερτικού στρεσογόνου παράγοντα, επομένως ο ασθενής ενθαρρύνεται να έχει υπομονή. Είναι σημαντικό αφού λάβετε θεραπεία για τον συγκεκριμένο τύπο αλωπεκίας σας, να συνεχίσετε να παρακολουθείτε την κατάσταση με τη βοήθεια του δερματολόγου σας. Η γενετική τριχόπτωση (ανδρογενετική αλωπεκία) απαιτεί συνεχή θεραπεία συντήρησης καθώς η διαδικασία είναι σε εξέλιξη. Άλλες παθήσεις, όπως η αυτοάνοση ή φλεγμονώδης αλωπεκία, μπορεί να ησυχάσουν μετά τη θεραπεία και θα πρέπει να παρακολουθούνται για επανεμφάνιση των συμπτωμάτων ή επανεμφάνιση της τριχόπτωσης. Εάν συμβεί αυτό, είναι σημαντικό να συζητήσετε με το δερματολόγο σας για εκ νέου έναρξη της θεραπείας. Τέλος, η ελαχιστοποίηση των επαναλαμβανόμενων στρεσογόνων παραγόντων είναι σημαντική για την πρόληψη περαιτέρω γεγονότων απόρριψης της εκροής τελογόνου.