Οι μύκητες είναι μικροοργανισμοί που εμφανίζουν τεράστια ποικιλία και υπάρχουν παντού. Η μυκητιακή λοίμωξη προκαλεί την παραγωγή απολέπισης. Η απολέπιση μπορεί ή όχι να συνοδεύεται από ερύθημα, φυσαλίδες και δακτυλιοειδείς πλάκες.

Οι μύκητες που συνήθως προσβάλλουν τα νύχια και το δέρμα ονομάζονται δερματόφυτα. Οι μυκητιάσεις του δέρματος και των νυχιών προκαλούνται όταν αυτά εκτίθενται σε επιδερμόφυτους μύκητες (Dermatophyte fungi) για μεγάλο χρονικό διάστημα και όταν βρουν τις κατάλληλες συνθήκες (αυξημένη θερμοκρασία, υγρασία) και πολλαπλασιαστούν έντονα.

Συγκεκριμένα, η ονυχομυκητίαση είναι η προσβολή και μόλυνση της πλάκας του νυχιού. Μπορεί να οφείλεται σε τρείς κατηγορίες μυκήτων, στα δερματόφυτα, σε ζύμες (είδη Candida) και σε νηματοειδείς μύκητες που δεν είναι δερματόφυτα.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ

Αναγνωρίζουμε ένα μολυσμένο νύχι από τα κάτωθι:

• Έχει λευκή, κίτρινη ή καφέ απόχρωση

• Αλλάζει σχήμα, γίνεται παχύτερο

• Γίνεται εύθραυστο και θρυμματίζεται εύκολα

• Έχει δυσάρεστη οσμή

Οι μυκητιάσεις στα νύχια μεταδίδονται μέσω της δερματικής επαφής, της χρήσης μολυσμένων αντικειμένων, όπως χτένες, πετσέτες κλπ., της άμεσης επαφής με μολυσμένα ζώα (γάτες, σκύλους, βοοειδή, άλογα ή άγρια ζώα), της θάλασσας ή της πισίνας, εξαιτίας της υγρασίας που ευνοεί την ανάπτυξη των μυκήτων.

Αντίθετα, η μυκητίαση στο δέρμα παρουσιάζει διαφορετική κλινική εικόνα, ανάλογα με το είδος του μύκητα. Το κυριότερα συμπτώματα μιας μυκητίασης στο δέρμα, είναι κατά κανόνα φαγούρα, ελαφρύ κάψιμο, ερυθρότητα, απολέπιση (ξεφλούδισμα). Αργότερα εμφανίζονται, ανάλογα με την αιτία, ερεθισμός ή πληγή μεταξύ των δακτύλων, ενώ στα πέλματα και στις φτέρνες συχνά παρουσιάζονται ξηρότητα και πάχυνση. Πλάκα (έγερση του δέρματος) ερυθηματώδης, σαφώς αφοριζόμενη από το γύρω υγιές δέρμα, με κεντρική ίαση και περιφερική απολέπιση συνήθως στα εκτεθειμένα μέρη, με ή χωρίς κνησμό, ερύθημα με ήπια απολέπιση μεταξύ των τελευταίων δαχτύλων του ποδιού, σπασμένες τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής, ρωγμές, φολίδες, ξεφλούδισμα είναι οι πιο συχνές εικόνες μιας μυκητίασης.

ΘΕΡΑΠΕΙA

Τα τοπικά χορηγούμενα φάρμακα (σε μορφή κρέμας, αλοιφής, λοσιόν, σκόνης κ.α.) που χρησιμοποιούνται ανήκουν σε τρεις κύριες κατηγορίες: στις αζόλες, στις αλλυλαμίνες και στις κυκλολυπυριδινόνες. Άλλα τοπικά χορηγούμενα φάρμακα είναι η αμορολφίνη, η χαλοπρογκίνη και η τολναφτάτη.

Τα αντιμυκητιακά φάρμακα που δίνονται από το στόμα πρέπει πάντα να δίδονται με συνταγή και υπό παρακολούθηση γιατρού, λόγω των πιθανών παρενεργειών και αλληλεπιδράσεων τους με άλλα φάρμακα. 

Τα νύχια είναι δύσκολοι στόχοι για τα αντιμυκητιασικά φάρμακα. Η θεραπεία των ονυχομυκητιάσεων συχνά είναι δύσκολη και χρονοβόρα. Ο ασθενής πρέπει να συμμορφώνεται πλήρως για να πετύχει η θεραπεία.

Πηγή: www.edae.gr